Ik kreeg vanmorgen een mailtje. Alweer een ouder die haar zorgen uit over haar zoon. De toetsweek was zwaar geweest. Een paar keer problemen gehad met de wifi, en de tijd tikte door. Stress! En daarna veel moeite om het leren voor de volgende dag tóch weer op te pakken. Hij verwacht alleen maar onvoldoendes en heeft het bijltje er bij neergegooid. Het heeft allemaal geen zin meer, vindt hij. En zijn ouders eigenlijk ook…

Je leest in de media dat er veel subsidie beschikbaar gesteld wordt om achterstanden weg te werken.
En vooral zie ik dat er wordt ingezet op vakinhoudelijke ondersteuning. Meneer Chadd en zijn vrienden vieren samen feest en hoe fijn is het als dit je helpt!

Maar…als jij nou één van die leerlingen bent die het niet meer ziet zitten. Ben je dan gebaat bij een vakinhoudelijke bijles? Dat je hoofd vol zit met allerlei niet-helpende ideeën en dat je dan moet opletten om je geschiedenis bij te spijkeren? ‘Balen dat je je niet lekker voelt, maar hé…wist je dat het Kinderwetje van Van Houten al bijna 150 jaar geleden werd ingevoerd?’ Zoiets?

Voordat een leerling aan de slag kan met de vakinhoudelijke kant, is er veel aandacht nodig voor het mentale stuk. Aandacht van ouders, leraren en de overheid!
Luiken moeten weer open. Hoofden moeten weer leeg. Het ‘geloof’ moet weer terugkomen. En dán duiken we nog eens in het Kinderwetje.